گیاهی برای درمان بی‌خوابی‌های شبانه
تاریخ انتشار: ۲۳ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۱۰۴۲۰
اسطوخودوس گیاهی از جنس Lavandula از خانواده نعناعیان (Labiatae) است که در مناطق جنوبی ایران، جنوب عربستان و شمال آفریقا رشد می‌کند و یکی از بهترین گیاهان دارویی در طب سنتی برای لاغری، درمان فشار خون بالا، دیابت و بی‌خوابی محسوب می‌شود.
به گزارش گروه روی خط رسانه‌های خبرگزاری برنا؛ اسطوخودوس از گیاهان گلدار متعلق به خانواده نعناعیان است که برگ‌های دراز و باریک دارد و گل‌های آن، کوچک خوشه‌ای به رنگ‌های آبی، بنفش و قرمز تیره هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اسطوخودوس برای مدت‌های طولانی در طب سنتی ایران به منظور درمان برخی از بیماری‌های عصبی نظیر صرع، بی خوابی، بی قراری و وسواس مورد استفاده قرار گرفته است.
براساس مطالعات صورت گرفته که در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان در سال ۹۴ به چاپ رسیده است، گزارش شده این گیاه اثربخشی قدرتمندی در درمان بیماری‌های سیستم عصبی، ضربات مغزی و آسیب‌های نخاعی داشته است. شیخ الرئیس ابن سینا طبع این گیاه را در درجه اول گرم و در درجه دوم خشک دانسته است.
همچنین در این مقاله علمی آمده است؛ اسطوخودوس جزء دارو‌های دافع بلغم (یکی از اخلاط چهارگانه در علوم قدیم با ویژگی سرما و رطوبت) و از عوامل درمان سوءمزاج محسوب شده و برای درمان امراض سیستم عصبی مناسب و در زمره بهترین دارو‌های پاک کننده و تقویت کننده سیستم عصبی محسوب می‌شده است. همچنین برای درمان گوش درد و برطرف کردن رطوبت سیستم عصبی کودکان نیز توصیه شده است.
اسطوخودوس گیاه منعطفی است و در بیشتر نقاط دنیا می‌روید، حتی به عنوان گیاه آپارتمانی هم می‌تواند رشد کند، اما نیاز به حداقل ۸ ساعت آفتاب مستقیم دارد تا گرم و خشک شود.
لاوندر گیاهی چند ساله است و به ارتفاعی حدود نیم متر با شاخه‌های سبز رنگ می‌رسد که برگ‌های سبز دارد و نهایتاً گل‌های آن به رنگ بنفش هستند و قسمت مورد استفاده این گیاه، همین گل‌ها و سرشاخه‌های گلدار آن است.
این گیاه دارای ۳۹ گونه است که Lavandula angustifolia رایج‌ترین آن است. همه ساله زمین‌های زراعی وسیعی در کشور‌های فرانسه، روسیه، بلغارستان، ژاپن، آمریکا و مجارستان برای کشت اسطوخودوس اختصاص می‌یابد.
روش مرسوم تکثیر این گیاه از طریق قلمه زدن است. ابتدا قلمه‌ها در محل مناسبی مانند گلخانه‌ها، برگدار و ریشه‌دار شده سپس به زمین اصلی منتقل می‌شوند. از طریق بذر و خوابانیدن نیز این گیاه قابل تکثیر است. دوره رویشی اسطوخودوس بسیار طولانی است و معمولاً ۲۰ تا ۳۰ سال عمر می‌کند و ۱۵ تا ۲۰ سال بازدهی اقتصادی دارد. در طول رویش به تابش نور فراوان و هوای گرم با رطوبت کم نیاز دارد.
تحقیقات نشان می‌دهند مقدار و کیفیت اسانس با نور رابطه مستقیم دارد به طوریکه با کشت اسطوخودوس در مناطقی که فاقد نور کافی باشند، از مقدار اسانس گل‌ها کاسته شده و البته مهمتر از آن موجب کاهش ترکیبات استری نظیر لینالیل استات موجود در گیاه می‌شود.
آبیاری زیاد سبب کاهش چشمگیر اسانس (به مقدار ۳۰ تا ۵۰ درصد) و ترکیبات تشکیل دهنده آن می‌شود. این گیاه از مرحله تشکیل گل قادر است خشکی را برای مدت طولانی تحمل کند و به منظور کشت وسیع به هدف زیباسازی شهری و یا تولید اسانس و استفاده در صنعت داروسازی می‌تواند مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
خواص دارویی اسطوخودوس بسیار زیاد است که در این مقاله به بخشی از آن اشاره شد. چای و دمنوش اسطوخودوس در طب سنتی برای درمان بی خوابی، استرس و اضطراب، کاهش فشارخون بالا، پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی، درمان معده درد و حالت تهوع، آکنه و جوش صورت و سردرد و میگرن مفید است.
اسطوخودوس یکی از خوشبوترین گیاهان دارویی در جهان است که باعث آرامش شده و از بهترین روش‌های طبیعی برای درمان بی‌خوابی شبانه به حساب می‌آید.
برای داشتن خوابی آرام یک قاشق غذاخوری از گل‌های خشک شده اسطوخودوس را به دو فنجان آب جوش اضافه کنید و بگذارید ۱۰ دقیقه بماند تا دم بکشد، مقداری عسل طبیعی به آن اضافه کنید و بنوشید.
منبع: ایسنا
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: خانواده درمان دانشگاه علوم پزشکی سرما کودکان رشد زمین صنعت چای طب سنتی استرس جهان بی خوابی درمان بی خوابی اسطوخودوس برای درمان سیستم عصبی بی خوابی درمان بی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۱۰۴۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انسان‌های غارنشین گیاهخوار بودند
ایتنا - برنامه غذایی پرطرفدار پارینه‌سنگی یا پالئو به افراد توصیه می‌کند با اولویت دادن به گوشت، وزن کم کنند تا از سلامتی مشابه اجداد غارنشین انسان برخوردار شوند.
پژوهشی جدید خط بطلان بر این تصور کشیده است و یافتهها نشان می‌دهد که انسان‌های عصر حجر در واقع بیشتر سبزیجات می‌خوردند تا گوشت.
بررسی استخوان‌ها و دندان‌های کشف‌شده در غاری در مراکش که انسان‌ها حدود ۱۵ هزار سال پیش در آن سکونت داشتند، نشان می‌دهد که برنامه غذایی عصر حجر به‌وضوح گیاهی بوده است.
به نوشته پژوهشگران، این الگوی غذایی مشخص تصور رایج در مورد اتکای انسان عصر پیشاکشاورزی به پروتئین‌های حیوانی را به چالش می‌کشد.
دانشمندان موسسه انسان‌شناسی تکاملی مکس پلانک در آلمان می‌گویند بخش قابل‌ملاحظه‌ای از برنامه غذایی جامعه انسان‌های ماقبل تاریخ متشکل از بلوط، دانه کاج و حبوبات وحشی بود.
تجزیه و تحلیل ایزوتوپی بقایا به دانشمندان امکان می‌دهد مشخص کنند افراد غذایشان را از کجا تهیه می‌کردند و در طول عمرشان در معرض چه محیطی قرار داشتند.
ترکیب انواع خاصی از روی، استرانسیم، کربن، نیتروژن و گوگرد نشان می‌دهد که در زندگی این مردم غذاهای گیاهی سهم بزرگی داشته است.
بررسی سطح نیتروژن نشان می‌دهد ۸۰ درصد غذایی که ساکنان غار تافورالت می‌خوردند گیاهی بود.
زینب مبتهج، نویسنده اصلی این پژوهش، به نشریه تلگراف گفت: «من نمی‌گویم که این گروه در اصل گیاهخوار بودند، زیرا افراد گوشت هم مصرف می‌کردند. اما منبع غذایی اصلی برای دریافت پروتئین نبوده است.»
او در ادامه افزود که این پژوهش تصورهای پیشین در مورد عادت‌های غذایی انسان‌های باستان را به چالش می‌کشد.
این دانشجوی دوره دکتری گفت: «تصور رایج این است که برنامه غذایی دوره پارینه‌سنگی گوشت‌محور بوده، و شکار نقشی عمده داشته است. اما یافتهها از تافورالت شناختی دقیق‌تر به دست می‌دهد، که اتکا به میزان قابل‌ملاحظه‌ای روی منابع گیاهی خوراکی وحشی بوده است.»
یافتهها همچنین حاکی از آن است که غذاهای گیاهی در برنامه غذایی نوزادان نیز وجود داشته و شاید غذایی برای گرفتنشان از شیر بوده است.
این مقاله پژوهشی در نشریه بوم‌شناسی و تکامل نیچر (Nature Ecology & Evolution) منتشر شده است.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟